На Виолета Негованова
Замръзнала предсказаха Земята
ще бъде утре рано сутринта.
В ридания разтърси си снагата,
докато плачеше сама в нощта.
Чедата ѝ заспали на гръдта ѝ
се поразбудиха от сладък сън,
но майка тя, пак всички ги погали
да спят, а тя сподави своят стон.
В далечен град момиченце изважда
последни клечки от протрит кибрит.
В сърцето ѝ една сълза заяжда
като артрит в коляно на старик.
Топят се километрите в секунда,
подават ли си хората ръце.
Замръзнала, надеждите изгубва
Земята и потъва в снегове.
Предсказаха, но нищо не познаха.
В далечен град момиченце само
стопило бе леда дори с едната
протрита, стара клечица добро.
05.02.2012 г.
събота, 17 ноември 2012 г.
Абонамент за:
Коментари за публикацията (Atom)
0 коментара:
Публикуване на коментар